Vrijdag 2 september 2016 Openbaar getuigenis-zeeleeuwen-Chinatown

Na douchen (duurt echt serieus 10 minuten dat het water warm is) en een ontbijt (hele kleine ontbijtkamer met koffie/thee/brood/wafels en jam. Helaas geen gebakken eieren deze keer) hebben we 2 bustickets online gekocht voor Los Angeles waar we aanstaande zondag naar vertrekken.

Daarna zijn we op pad gegaan. We hebben de tram genomen en zijn uitgestapt bij pier 39 op de Fishermanswarf. Dat is echt een soort Efteling of Disneypark. Er is van alles. Allemaal leuke winkeltjes waar je souvenirs kan kopen maar ook een winkel die de grootste chocoladewinkel is die er is op de wereld. In totaal zijn het 110 winkels!. We hebben na wat rondlopen een gevulde crepe gekocht (een gevulde pannekoek zeg maar) en daarna hebben we de zeeleeuwen bekeken. Dat zijn ongeveer 400 zeeleeuwen die lekker in de zon liggen op houten vlotten die hier al sinds 1989 liggen. Het is echt de publiekstrekker voor het toerisme hier in San Fransisco. Het viel me wel op dat het er lang geen 400 meer zijn. We hebben wat foto's gemaakt en wat videobeelden.

Vervolgens hebben we een boottochtje, van ongeveer 30 minuten, gemaakt op een klein leuk geel bootje samen met 9 andere passagiers en 1 kapitein. We hebben van heel dicht bij de zeeleeuwen gezien en in de verte het eiland Alcatraz zien liggen waar de wereldberoemde (niet meer in gebruik)gevangenis ligt waar niemand ooit succesvol (dus nog levend) van ontsnapt is. Ook zie je in de verte de wereldberoemde rode Golden Gate bridge. (daar straks meer over.).

Scheveningen en de daarbijbehorende haven is dus echt niets vergeleken met deze Fishermanswarf. De eerste pier is nummer 1 en de laatste 41 dacht ik en er zijn alleen oneven nummer dus reken zelf maar uit hoeveel het er zijn. Er is van alles te doen. Boottochten, excursies, vistochten, fietsverhuur om over de Golden Gate bridge te fietsen, noem het maar op.

Vlak bij pier 39 stonden ook onze broeders en zusters met de lectuurstand.

Defny en ik hadden gratis promotiedrankjes gekregen en die heb ik naar de broeders en zusters gebracht. Dat was onze eerste kennismaking. Hadden ze ook wel nodig wat het is hier echt warm met die zon. Heerlijk hoor.

Later hebben we een lang gesprek gehad met broeder en zuster de Rijk. Zij zijn Nederlands en zijn 15 jaar geleden geemigreerd naar San Fransisco. Was heel leuk ze te ontmoeten en misschien gaan we deze vakantie nog iets leuks met ze doen als t in ons schema past. De broeder vertelde het verhaal wat in de broadcast van Augustus is vertoond: Dat op de Golden Gate bridge onze lectuurstand ook staan en dat er door de verspreiding van een speciale Ontwaakt veel minder mensen zelfmoord plegen (ze springen dan van de brug af) en dat de regering officieel gevraagd heeft aan het genootschap om nooit meer te stoppen met het verspreiden van deze Ontwaakt op de brug. Dit laat zien wat een belangrijke levensreddend werk er wordt gedaan met de lectuurstands. (Mensen springen trouwens wekelijks van de brug af en er zijn speciaal opgeleide (door de regering van San Fransisco) mensen die op de brug lopen en mensen herkennen en aanspreken als ze zelfmoord willen plegen. )

Daarna hebben we de tram terug genomen en zijn 1 halte later uitgestapt als ons beginpunt en zijn een paar blokken omhoog gelopen en kwamen al snel aan in Chinatown van San Fransisco. Das trouwens de grootste Chinatown van de wereld. Hij omvat zo'n zes blokken en die blokken zijn hier echt maar dan ook echt groot!. Bij de ingang van Chinatown staat altijd een Chinese poort (staat in Den Haag in de Wagenstraat trouwens) en daar hebben we een paar fotos genomen en als je goed op de foto's kijkt zie je onze broeders en zusters met de lectuurstands. Deze keer in de chinese taal natuurlijk. Ook daar hebben we weer een leuk en goed gesprek gehad met onze broeders en zusters. Het is echt geweldig om op deze manier je broeders en zusters te ontmoeten. Vooral omdat ik (en Defny trouwens ook hoor) het openbaar getuigenis ook mogen doen in Den Haag. Na het maken van foto's zijn we op pad gegaan om ergens, in Chinatown, wat te eten. Na het vragen hoe te lopen (aan 2 andere broeders en zusters die 6 blokken verderop met de lectuurstands stonden) hebben we een leuk klein Chinees restaurantje gevonden en daar lekker gegeten. De chinese thee was gratis by the way.

Daarna een paar keer verkeerd gelopen maar we hebben het hotel gelukkig weer terug gevonden. We hebben weer een hele leuke dag gehad. We hebben heel veel broeders en zusters gezien (tijdens de tramrit zagen we ze ook staan op een plein hier in de buurt) en natuurlijk ook gesproken en het is elke weer hetzelfde: alsof je met je familie en beste vrienden praat. Heerlijk de wereldwijde broederschap.

Morgen weer een nieuwe dag. Benieuwd wat we gaan zien en beleven.

Nu effe douchen. O wacht ik zet m vast aan want t duurt echt 10 minuten voordat t water warm is.

Oja nog even over de zwervers en vele (drugs en rook) verslaafden die we hier in San Fransisco veel zien. De broeder bij de stand vertelde dat er hier zo veel zijn omdat het hier bijna altijd mooi weer is en een andere andere zuster vertelde later dat er in San Fransisco ook veel gedaan wordt door de regering om deze groep mensen te helpen maar dat ze niet altijd geholpen willen worden. Ze vertelde ook dat er door het openbaargetuigeniswerk ook veel fijne ervaringen zijn opgedaan met deze groep mensen. Geweldig dat Jehovah deze mensen ook naar zich toetrekt he?

Donderdag 01 september 2016

Zoals gisteren al geschreven vandaag om half 5 opgestaan. Na douchen (geen ontbijt deze keer) om half zes de shuttle (een busje, wij waren de enige 2, ja samen met de chauffeur natuurlijk) naar het vliegveld genomen. Die reis duurde slechts 10 minuten.

Aangekomen bij het vliegveld zag ik op de United-app dat ons vliegtuig vertraging had (omdat het vliegtuig later aankwam) en dat we pas om 09:00 zouden vertrekken in plaats van 7:45 uur dus we waren heeeeeeeeel ruim op tijd zeg maar. Een soort ministarwarstreinterminal bracht ons naar de juiste terminal (C in dit geval).

We hadden al online ingecheckt dus hoefden we alleen nog onze bagage te droppen bij deze terminal waar het al behoorlijk druk was zo vroeg. Een mevrouw van de luchthaven hielp ons bij de computer hiermee en daarna zei ze tegen mij dat ik de koffers kon droppen. Dus ik loop met de koffers naar de lopende band en wil de koffers droppen komt ze naar me toe (en een andere mevrouw roept ook wat naar me) wat ik aan het doen ben. Ik zeg tegen haar u zegt dat ik de bagage moet droppen dus doe ik dat. Wat bleek?. Ik moest nog netjes in de rij staan en bij een andere (mini) balie de bagage door een andere mevrouw op de band laten plaatsen. Lachen hoor. Maar ja geef het dan ook goed aan he?

We kwamen vervolgens redelijk snel door de handbagagecontrole (deze keer mocht alles in de tas blijven, zelfs de laptop, schoenen mochten we aanhouden en zelfs mijn broekriem mocht blijven zitten). Waarschijnlijk omdat we een binnenlandse vlucht hebben.

Wij hebben de w8tijd opgevuld met een ontbijtje op de luchthaven en een beetje rondkijken op de luchthaven. (de rij bij de Starbucks was echt onwijs lang.).

Tijdens het rondlopen kregen we ineens bericht dat de vlucht weer een kwartiertje eerder weg ging dus moesten we nog effe doorlopen.

Rond 9 uur begon het vliegtuig zijn vlucht van Newark naar San Fransisco. Defny en ik zaten lekker achterin dus af en toe kon ik effe achter mijn stoel staan. Achterin is wel het toilet dus af en toe ik er een wachtrij maar we hebben daar geen last van gehad. TIjdens de vlucht hebben we koffie,thee en water gekregen en 1 stroopwafel. haha. Zit je in de VS en krijg je een Nederlanse stroopwafel. Er was hele goede entertainment voor onderweg. In de stoel van de persoon die voor je zit zit je scherm en met touchscreenbediening kan je kiezen wat je wilt zien of horen: film/muziek, noem maar op.

Na 5 uren vliegen kwamen we rond 12:00 lokale tijd aan in San Fransisco. Het is in Sanfransisco 3 uren vroeger als in New York dus hebben we 3 uren aan tijd verdiend zeg maar. Dit betekent wel dat er meer tijdverschil is tussen Nederland en San Fransisco dan het tijdverschil tussen Nederland en San Fransisco. Het is Nederland zeg maar 9 uren later.

Na aankomst op de luchthaven en het terugvinden van onze bagage (dat ging redelijk snel) was het effe uitzoeken hoe we in het centrum (waar we een hotel voor 3 nachten geboekt hebben) van San Fransisco komen. Na wat zoeken en hulp van een treinmedewerkers hebben we de trein genomen en na ongeveer een half uurtje en 9 halten later waren we op het Siviccenter. Daar hebben we de weg gevraagd hoe we moesten lopen naar het hotel (er bleek geen bus te zijn naar het hotel).

Om de hoek van het station op Siviccenter zagen we ze al. Een broeder en een zuster van ons met de stand (zie foto). Na een hartelijke begroeting en dus kennismaking hebben we ook aan de broeder de weg gevraagd naar ons hotel aan de o Farrelstreet, en aan de hand van zijn telefoon en google maps hielp hij ons op weg. Even later, toen we op weg waren naar het hotel, kwam hij aanhollen en zei dat hij ons de verkeerde kant op had gestuurd. Het was precies de andere kant op zeg maar. De buurt is hier trouwens niet zo super. Er zijn heel veel zwervers op straat en andere vage gasten. Snel doorlopen zeg maar. haha. Na nog 2 keer vragen (1x aan een toerismegast) kwamen we om precies half 3 (middag) aan in ons hotel. Na supersnel inchecken (uitleg van de receptionist over de buurt, centrum is om de hoek zeg maar (de goede kant van het centrum!) waren we in onze kleine gezellige hotelkamer (zie foto).

Zo zeg deze reis hebben we ook weer overleeft. Poeh hee. En dan te bedenken dat we as zondag al weer vertrekken van hier en naar Los Angeles gaan met de bus of trein en das ook maar 8 uren reizen. Poeh hee! Waar zijn we mee bezig?

Na effe bijkomen op de hotelkamer hebben we wat gegeten in het centrum (ik zeg deze keer niet wat we gegeten hebben want mijn schoonmoeder lees ook mee en die denkt dat we alleen maar hamburgers eten) en daarna effe rusten hoor. Effe bijkomen van de reis zeg maar.

Morgen weer een nieuwe dag.

Woensdag 31 augustus 2016

De laatste dag New York City is dan echt aangebroken. Eigenlijk geen enkel probleem voor ons want aangezien we vorig jaar 2 weken in New York waren en nu dus bijna 1 week hebben we het idee dat we toch echt alles wel gezien en gedaan hebben. De helicoptervlucht die ik misschien wou doen heb ik uiteindelijk niet gedaan. Het is echt heel veel geld (en dan heb ik het echt over veel geld) voor maar 15 minuten. Zal best wel een belevenis zijn maar misschien een andere x. Afijn over vandaag kunnen we heel kort zijn. Na het onbijt hebben we onze tas ingepakt en zijn we precies om 11 uur uitgecheckt bij het hotel. De mevrouw die ons hielp heb ik nog wat getuigenis kunnen geven door het het overhandigen van de websitetraktaat (gisterenavond een hele stapel engelse meegenomen vanuit de koninkrijkzaal in Queens) en ze kende de Wachttoren. Ze zei dat ze opgegroeid is met het Wachttorenletters op het gebouw van het genootschap in Brooklyn. Ik heb haar vertel dat die gebouwen verkocht zijn en dat het genootschap verhuisd is naar een nieuw gebouwd gebouw in Warwick. Op de website kan ze het hele verslag zien van het bouwproject in Warwick. Ze zou zeker gaan kijken zij ze.

Bij de metro stond de oude broeder met de tijdschriften weer en hebben we een foto met hem gemaakt. (met ze 3en, een waterflesjesverkoper nam de foto). De boekenverkoper bij de metro heb ik nogmaals bedankt voor de boeken en het ik ook een traktaat gegeven. (ik had er ook 2 op het bed gelegd vandaag samen met een fooi voor de kamermeisjes dus dat zijn er al 4 vandaag).

Na de metro (klein stukje lopen van het metrostation na Bryantpark) kwamen we aan op Penn Station New York en hebben we daar 2 treinkaartjes gekocht naar Pen Station NewArk. Na een kwartierje wachten ging de trein weg en waren we in ongeveer 20 minuten op Pen Station Newark. Tijdens de treinrit zie je in de verte de mooie, hoge, gebouwen van New York. De (nieuwe) Freedomtower schiet er echt uit als de hoogste van New York.

Op Penn Station Newark moesten we 50 minuten wachten op de bus die ons naar ons hotel zou brengen. Kwam goed uit want er wat een Dunken Donut op dit mooie treinstation (echt zoals in de Amerikaanse films) en hebben we een lekkere met jam gevulde donut gegeten en ik een echte goede cappucino dit keer. Onze 2 metrokaartjes voor New York die nog 2 dagen geldig zijn heb ik aan iemand op Newark gegeven die richting New York ging.

Na 50 minuten wachten, het eten van donuts en cappucino en 10 haltes met de bus was de halte bij het hotel bijna op het midden van de snelweg. Echt apart dit. We moesten nog een stukje lopen naar het hotel. 5 minuten denk ik en er was gewoon geen stoep. Echt vreemd hoor. Af en toe kwam er een auto onze kant aanscheuren en gingen we maar even aan de kant met de koffers en al natuurlijk. De portier van het hotel zei dat het heel normaal was New Jersey.

Maar het hotel is echt top. Het is een Ramadahotel en die zijn in de USA echt mijn favoriet. Vorig jaar waren we een paar nachten in een Ramadahotel in New York en toen ik in 1999 voor het eerst in New York was hebben we daar ook gelogeerd. Dit Ramadahotel is ook top. We hebben een hele grote kamer met groot bed, airco, bureau en televisie. Savonds hebben we lekker gegeten in het restaurant van het hotel. Defny had een hele lekkere kipsandwich en ik een soort grilburger maar ook weer sandwich. Heerlijk.

Morgenochten vroeg op, rond half 5 denk ik want om 7 uur gaan we boarden voor de vlucht naar San Fransisco. De shuttlebus van het hotel brengt ons naar het vliegveld maar het zal niet ver zijn want we zien de vliegtuigen rond het hotel opstijgen en aankomen. Mooi gezicht hoor.

Tot morgen.

Dinsdag 30 augustus 2016 ****Leven en dienen**** vergadering dus ***** uit eten bij de Fresh Prince of BelAir******

Na het ontbijt hebben we de metro genomen naar 72street want we willen een bezoek brengen aan het Picocolo cafe. Het staat in ons reisboekje van New York en het leek ons wel leuk om dit te bezoeken en misschien wat te eten. Na een goede en redelijk snelle verbinding met de metro zijn we uitgestapt bij de Amsterdam Avenue. Al snel vonden we het piepkleine restaurantje maar we hebben er niets gegeten. Effe een foto en weer weg, zo bijzonder vonden we het niet. Haha. Bij de metrohalte daar in de buurt: 72street is een klein parkje/pleintje en daar zag ik van verre al onze bekende lectuurstands staan en 3 zusters erbij. We hebben ze aangesproken en hebben heel leuk met ze gesproken. 1 van de zusters was onlangs naar ons congres in Utrecht geweest en had Nederland als delegate bezocht. Ze had het echt onwijs naar haar zin gehad en was onder andere heel erg verbaasd over de vele fietsen in Nederland.

Na een leuk gesprekje, en het maken van verschillende foto's (met mijn camera maar ook met hun telefoons) zijn we op advies van 1 van de standwerkers (alle 3 pioniers in dit geval) naar Union Square vertrokken. Op dat plein is ook een parkje. We hebben wat te drinken en te eten gehaald bij de McDonald en dit gezellig genuttigd in het park.

Het was trouwens nog even hectisch in t park zeg maar. Eigenlijk weer avontuur zeg maar want er was een mevrouw die een beetje verward 2 jonge (zeer jonge) moeders aansprak over hun kinderen (ik weet niet precies waar het omging) en ze probeerde zelfs 1 van de moeders te slaan met haar blauwe rugzak en ze ging zelfs de politie bellen. 1 van de moeders schreeuwde dat de gekke mevrouw ze met rust moest laten maar de ander moeder bleef echt onwijs rustig. De vrouw belde de politie en gaf het signalement van de moeders door en ging er daarna vandoor (mede omdat er parkmedewerkers aan kwamen lopen). Even later kwamen er 2 politieagenten heel nochalant aanlopen en keken in het park maar ze hadden allang gezien waar de 2 moeders en de 2 kinderen waren. De politie sprak kort met de politie (vroeg onder andere hoe de gekke mevrouw er uit zag en welke kant ze op ging) maar gingen daarna weer weg. Wat een avontuur he? haha.

Rond zes uur hebben we ons klaargemaakt want we gaan naar de vergadering. Dus douchen/omkleden/scheren, afijn dan weten jullie wel en op weg naar de vergadering. 13 minuten lopen van ons hotel zit een koninkrijkszaal en op www.jw.org heb ik gezien dat de vergadering vanavond om 19.00 in t Engels er is. We hebben de zaal heel simpel via Google Maps op onze mobiel makkelijk en snel kunnen vinden. Het is een hele mooie zaal (na afloop kregen we van 2 zusters (moeder en dochter) een hele rondleiding. De zaal is 5 jaar geleden gebouwd en heeft een lift en 3 verdiepingen, 1 zaal in de kelder. Op de begane grond ook 1 en boven een paar kleine zalen en hele grote toiletten. Met grote spiegels en zo zeg maar.

En natuurlijk ging de leven en dienen vergadering precies zoals bij ons. Alleen waren lezing 3 en 2 geswitched maar dat was omdat nummer 2 een invallezing was. Ik heb nog antwoord gegeven (in t Engels natuurlijk) bij de GBS.

Na afloop van vergadering kwamen er heel veel broeders en zuster naar ons toen en ze vroegen of wij nieuw in de gemeente waren (dat was waarschijnlijk omdat er een jonge broeder nieuw in de gemeente was omdat hij op Brooklyn Bethel werkt. Het gebouw is weliswaar verkocht maar er moet nog veel schoonmaakwerk verricht worden. De broeder komt van Warwick waar hij 1,5 jaar heeft geholpen met schoonmaakwerk. We zeiden tegen de broeders en zusters natuurlijk dat we niet bleven maar toeristen waren. Na afloop zijn we met een ander stel en 2 zussen van de zuster gaan eten bij Belair dining. Dat kwam omdat ik aan een andere (zeer brede) broeder vroeg waar we lekker konden eten en hij niet mee kon toen ik het vroeg. De broeder die uiteindelijk wel mee ging gaf me al een knuffel bij de eerste ontmoeting en toen vroeg ik als eerste of hij mee ging en dat deed hij en zo kwam het dat we na de vergadering weer een gigantische broederschapervaring hadden. In totaal waren we met z'n 8ten. De broeder en zijn vrouw, 2 zussen van de vrouw van die broeder en 2 meisjes, later bleek dat het een soort pleegkinderen waren van 1 van de zussen van de getrouwde zuster. Snappen jullie het nog? Ik wel. haha.

Het was echt heel gezellig en we hebben het over van alles en nog wat gehad. Het was trouwens een heel leuk stel, de broeder en zuster die getrouwd waren.. Ze waren pas (of is het al?) 4 jaar getrouwd en werken allebei bij hetzelfde advocatenkantoor. Hoe ze elkaar ontmoet hebben is (bijna) hetzelfde als Defny en ik. Das eigenlijk wel heel leuk. Maar dat vertel ik jullie lekker niet want het is een reisverslag en geen biografie.

Dit was trouwens de laaste volle dag in New York. Morgenochtend alle spullen weer inpakken en gaan we rond 11 uur (dan moeten we ook uitchecken) verkassen naar een ander hotel wat vlakbij de luchthaven van Newark ligt want as donderdag vliegen we naar San Fransisco. Daar blijven we nog 2 weken en maken we een uitstapje van ongeveer 4 dagen naar Los Angeles maar dat lezen jullie nog wel.

Het was wel een hele mooie afsluiting van een mooie week New York met onze broeders en zusters in de zaal en daarna het eten. Heerlijk die wereldwijde broederschap. Waar komt dat voor dat je met wildvreemde mensen ineens plotseling gezellig zit te eten, zonder argwaan maar vol vertrouwen in elkaar en geniet van de omgang? Nergens anders dan bij Jehovah's volk toch?

Maandag 29 augustus 2016

Na een goed ontbijt zijn we , deze keer niet met de metro maar met de bus, bus Q102 om helemaal precies te zijn, op pad gegaan. Na ongeveer 15 haltes waren we waar we moesten zijn: Roosevelt Island.

Bij de bushalte zagen we trouwens een oudere broeder van ons staan met 3 tijdschriften. Hij hield ze alle 3 vast en wachtte tot voorbijgangers er 1 namen. Hij sprak niemand aan, hij hield ze gewoon vast. We hebben kort met hem gesproken en hij heeft ons de goede bushalte aangewezen. Hij zat waarschijnlijk in het Spaanse veld.

Roosevelt Island is een smal eiland in New York's East River. Het ligt tussen het eiland Manhattan in het westen en de wijk Queens op Long Island in het oosten, en is onderdeel van de stad van Manhattan. Je hebt vanaf het eiland een mooi zicht op de skyline van Manhatten. Onder andere zie je dan het gebouw van VN maar ook heb je een mooi zicht op de Queensborobridge.

Na een korte wandeling op dit eiland en genieten van het mooie uitzicht hebben we een korte break genomen bij de Starbucks (het is tenslotte vakantie he?) en daarna hebben we vanaf het eiland met de Roosevelt Island Tramwayde kabelbaan, (die je op wintersport altijd ziet maar dan een tikkie groter zeg maar) genomen en waren we ,samen met 50 andere personen, binnen 4 minuten in Manhatten.

In Manhatten aangekomen hebben we wat gebouwen bekeken en ik natuurlijk wat foto's gemaakt (want ik heb er nog lang niet genoeg genomen!) en daarna hebben we de metro gepakt want het plan was om naar de Macy's te gaan. Macy’s in New York is het grootste warenhuis van de stad. Het bedekt het hele blok op Herald Square en heeft elf verdiepingen.

Daar aangekomen hebben we eerst een lichte lunch genuttigd bij de BurgerKing. Die zit zeg maar in de kelder net onder de Macy's. Ik heb nog wat kleingeld gegeven aan een dakloze meneer (Ik denk dat hij ongeveer 55 jaar was ) die bij de Metroingang zat, net naast de ingang van de BK en toen ik wegliep, (nadat ik het geld had gegeven zei hij God bless you tegen mij. Ik vroeg of hij in God geloofde en zo kwamen we even kort in gesprek. Ik vroeg hoe het kwam dat hij dakloos was geworden en hij vertelde dat hij een maand geleden beroofd was. Hij sliep bij de daklozen opvang en af en toe zit hij een hele dag bij deze metro en vraagt hij voorbijgangers om geld. Ik vertelde hem dat ik geloof dat God binnenkort alle problemen gaat oplossen van de mensheid en aan het eind van het gesprek heb ik hem ons JW visitekaartje gegeven.

Daarna dus naar de Macy's en wat een groot constrast met de dakloze zeg. Alles is megagroot, megaduur en er werken we duizend mensen denk ik. Vooral op de parfumafdeling. Het is net al de bijenkorf zeg maar. Ze vragen of je wat parfum of aftershave wilt testen. We hebben wat rondgekeken in dit superwarenhuis maar ook effe gebruik gemaakt van het toilet. We konden nog op de foto met de acteurs van de wereldberoemde tvserie Friends maar we hebben gekozen om gezellig samen op de foto te gaan Defny en ik.

Na dit bezoek aan het warenhuis hebben we even op het pleintje erovoor gezeten aan een tafeltje. Dat zie je in New York op veel plekken. Gewoon, midden in de stad tussen, de gebouwen, een plekje met 20 of 25 tafeltjes en stoeltjes waar iedereen gewoon even relaxed kan zitten. Na deze break zijn we naar het Empire State Building gelopen en heb ik vanaf de grond een foto/film gemaakt.

Daarna met de metro effe naar het hotel gegaan. Wist je trouwens dat er 172 ongelukken per jaar in de metro in New York gebeuren en dat er in 2015 50 personen dit helaas niet hebben overleeft.? Wist ik ook niet trouwens hoor en daarom is het zo belangrijk om op de metrostations achter de gele streep te wachten.

Het avondeten van vandaag was deze keer echt top. Via een boekje van New York en internet hebben we het beste grillrestaurant van New York gevonden: John Brown Barbecue. Het was inderdaad echt heel lekker. We hebben 12 spareribs besteld en het was meer dan genoeg zeg maar. Het zijn niet de spareribs zoals we in Nederland eten. Nee aan deze spareribs zit echt vlees!

Daarna hebben we de avond afgesloten in het Bryant Park. We hebben een drankje gekocht en genoten van de rust van het park (om ons heen de voorbijrazende auto's, tourbusssen, toeterende gele taxi's) en lekker gezeten. Deze keer was het gazon open voor het publiek. (afgelopen zondag mocht je er niet op, het gras was aan t rusten).

Heel veel mensen zaten gezellig op het gazon. Echt gaaf, zo savonds laat dat er nog zo veel mensen in dit mooie park zijn. Echt heel anders als het Zuiderpark!

Morgen al weer onze laatste hele dag in New York. Woensdag vertrekken we naar een ander hotel, vlak bij de luchthaven van Newark want donderdag vliegen we naar San Fransico. Das trouwens maar 6 uur vliegen maar het voordeel is dat het 3 uur vroeger is dan in New York dus we winnen er wel tijd mee. (ps het tijdverschil tussen Nederland en New York is 6 uur en dan later. Dus als het in New York 12 uur smiddags is gaan jullie allemaal lekker aan de andijvie of aardappelen om zes uur in de avond.)

Zondag 28 Augustus 2016 (congres)

Zoals gisteren geschreven aan jullie gaan we vandaag een dagje naar het congres.

Na het ontbijt zijn we in onze nette gestreken kleren (mijn 1weekvakantiebaard netjes afgeschoren natuurlijk) naar de Metro gelopen. Na 3 haltes waren we al bij de goede metro waar we de kringhal moesten vinden. Defny zag het JW.org logo (op de zijkant van het gebouw) als eerste. Het is dus ook in Queens aan de Greenpoint Avenue. Het was echt een schitterend mooi gebouw. Van buiten maar zeker ook van binnen. De fotos komen eraan hoor!

In totaal waren er vandaag 1832 aanwezigen en gisteren waren er 16 personen gedoopt. Defny en ik hebben weer genoten van het symposium op zondag waarin al die videos werden getoont , het drama (van Hizkia) en natuurlijk ook van de slotlezing met dan ene superslotfilmpje. Ik heb wel gemerkt dat onze broeders en zusters in de VS hun emotie tonen tijdens het drama. Wij Nederlanders klappen altijd na de schitterende filmpjes maar onze Amerikaanse broeders en zusters klappen ook tijdens de filmpjes als er iets heel spannends of belangrijks gebeurt. Das echt heel gaaf.

In de pauze van het congres gaan bijna alle aanwezigen in de winkels in de buurt op zoek om wat eten te kopen. Defny en ik wilde in de pauze wat kopen bij Wendy's (een soort mcdonald) maar de rij was met 50 broeders en zusters iets te lang voor mij. We hebben een lekkere sandwich gegeten in een koffietentje die naast de assemblyhal zit. Heerlijk. We kwamen op het congres nog een zuster tegen die we vorig jaar op het congres gesproken hadden. We waren toen met een groepje wat gaan eten bij de MCdonald (ook tijdens de pauze van het congres.). Dat was bij een andere kringhal trouwens. Ze herkenden ons nog en kwam enthouisast op ons af. Was even heel leuk en ze heeft een foto gemaakt voor een andere broeder: John, die we vorig jaar ook gesproken hadden.

Na deze mooiebroederschapervaringcongres zijn we richting het hotel gegaan en hebben we later op de avond chinees gegeten.

Oja bij de Wendy's zag ik de zuster die vorig jaar onze chauffeur was en ons op 1 dag naar Bethel Wallkil en Bethel Patterson heeft gebracht. Ik sprak haar aan maar ze was het niet. Haha. Ze leek er echt op. Dat heb ik haar ook verteld en ze vond het erg grappig.

Zaterdag 27 augustus 2016

Na een goed ontbijt en het kijken van een leuke amerikaanse gezinsfilm (een gezin maakt een roadtrip door de VS en er gaat werkelijk van alles mis) zijn ook wij op pad gegaan. Bij de metro die bij Bryant Park is zagen we al snel 2 keer onze welbekende lectuurstand en natuurlijk ook de broeders en zusters die erbij staan. De lectuur was in het chinese dus het was wel duidelijk voor welke doelgroep deze stands waren.

Buiten voor de ingang van Bryant Park zagen we ook de lectuurstand (vorig jaar zagen we ze daar met zo'n blauw deskje) en hebben we een praatje gemaakt met 2 zusters. 1 van de zusters was een paar jaar geleden in Nederland geweest. We hebben kort wat verteld van onze events en het speciale congres in Nederland. Na deze leuke kennismaking (later kwam er nog een echtpaar bij) gingen we weer op pad. We hebben in een leuk tentje (een soort shop in shop idee, je kan in elke hoek iets anders bestellen, pizza, sandwich, vlees, noem maar op) een lekkere sandwich voor lunch gegeten. Ik koos voor de Brooklyn Bridge sandwich. Heerlijk was het.

Na deze lichte lunch hebben we wat te drinken gehaald bij een Starbucks en dat was weer een heel verhaal op zich zeg. Ik koos voor een frappucino maar Defny wilde gewoon een ordinaire thee en die bestelde ik dus ook voor Defny. Het stond onderaan de kaart en ik moest 3 keer vertellen wat ik wilde. Uiteindelijk hadden we betaald maar viel het Defny op dat het 1 dollar duurder was dan op de kaart de thee. Wij dus verhaal halen. Bleek dat de dame iets heel anders dan thee had ingevoerd in de computer. Ik zei dat ik het haar 3x verteld had dat ik thee wou en dat ze het nog verkeerd deed. Kregen we ons geld terug voor de verkeerde bestelling (wat het was weten we niet!) en daarna heb ik dan betaald voor de thee. Echt vreemd soms die Amerikanen. De thee en de frappucino hebben we meegenomen naar Bryant Park.

Bryant Park is een mooi park met een onwijs mooi gazon (vandaag gesloten, het gras was aan het rusten stond op de bordjes) en een fontein, een biblotheek, een piano en nog veel meer. Er staan overal in het park groene stoeltjes met tafeltjes waar je gewoon kan zitten en kan relaxen en kan genieten van de mooie gebouwen om je heen, van de toeterende taxi's.

We hadden vandaag het idee om de low line te bezoeken. Een jongen die we gesproken hadden op het vliegveld van Washington had ons daar over verteld nadat wij verteld hadden dat we vorig jaar de High Line hadden bezocht. (De High line is een treinrails wat niet meer wordt gebruikt en als een soort balkon/brug over een gedeelte van New York loopt. Dat was echt heel gaaf vorig jaar toen we dat bezochten).

Maar nu op weg naar de low line. De beschrijving op internet gaf aan dat het een ondergrondse soortmetroachtige plek was waar vroeger mijnwerkers werkten of zo. Het stond al 40 jaren leeg en werd nu weer gebruikt voor een soort experiment.

Nadat we de juiste metro hadden genomen vroegen we op de plek waar het moest zijn aan de eerste voorbijganger waar het was maar hij had er nog nooit van gehoord. Ik zei ook dat het nieuw was maar hij wist het echt niet. Toen we een paar meter doorliepen zagen we het al!. Binnengekomen werden we ontvangen door 2 studentachtige personen en vertelden ons over het experiment en dat de adviesdonatie 10 dollar was maar als je 20 dollar gaf je een t-shirt kreeg. Ik vroeg of ik ook aan het eind van ons bezoek kon doneren en dat kon.

Dat doneren hebben we dus niet gedaan want het was helemaal niets.

Het was gewoon een grote mega ondergrondse botanische tuin. Met speciale apparatuur werd het zonlicht van buiten opgevangen en groeiden er gras en mooie planten ondergronds. Heel mooi maar na 3 mintuten hadden we het gezien.

We hebben daar nog wat rondgekeken in de buurt. Een echte pawnshop bezocht. Wel gaaf want alles zit achter glas wat te koop is. Bij Spitzners corner hebben we een biertje en een cola gedronken. Wat een leuke plek want het raam stond open en de tafel waar wij aanzaten stond voor dat raam en hadden we dus een goed zicht op de straat buiten. Was wel even leuk, ook toen er een halfnaakte vreemde man voor het raam ging staan. Hij kwam ook naar binnen maar de serveerster zei dat hij wel eerst zijn t-shirt moest aandoen. Toen ging hij (gelukkig) weg.

Daarna zijn we met de metro even teruggegaan naar ons hotel. De metrorit duurde deze keer wat langer omdat hij niet stopte bij de metroingang bij ons in de buurt van het hotel. We moesten daarom wel wat langer lopen (in de brandende zon). De metro zat trouwens wel echt helemaal vol. En met vol bedoel ik dan echt vol. Net zoals die metro's in India die je wel eens op televisie ziet. Hutje mutje vol.

Savonds hebben we gegeten bij Chelsea Market.

Dat is net als de Markthal in Rotterdam een overdekt soort winkelcentrum met winkels en veel eetgelegenheden. Het is echt van binnen heel mooi en heel gezellig met lange gangen en dan links en rechts allemaal verschillende kleine tentjes (thai, chinees, en nog veel meer) maar ook grotere restaurants. Wij kozen voor een tent waar het wat drukker was dus dachten we dat het wel goed zou zijn. Dit viel deze keer helaas erg tegen. We bestelden allebei een salade en fried chicken maar voor in totaal 26 dollar kregen we slechts allebei 4 stukjes kip en een rond bakje salade. Ik vond het zo belachelijk dat ik terug wou gaan om te vragen wat dit was maar dat wou Defny liever niet.

Na een stevige wandeling (op zoek naar een metroingang) kwamen we een 2de filiaal tegen van 5 guys (hamburgers en fries) en hebben we daar patat gegeten en een cola (met refill). De patat was weer heerlijk en dat maakte de eerste slechte kennismaking van Chelsea Market aardig goed.

Morgen gaan we een dagje naar het congres.

restant Donderdag 25 en Vrijdag 26 augustus 2016

Het reis verhaal gaat verder waar we gisteren gestopt zijn: de overstap in Washington. Ons vliegtuig vanuit Washington naar New York had geen vertraging. Het was een kleiner vliegtuig en binnen een 1 uur waren we in New York. Al heel snel hadden we onze koffers gevonden op de bagageband van het vliegveld La Guardia maar het was helaas heel erg lang wachten op een bus naar New York.

Uiteindelijk waren we na bijna een uur wachten en een busreis van ongeveer 45 minuten in het hartje centrum van New York. We zijn uitgestapt bij Penn Station en daar hebben we de metro genomen (allebei een enkeltje gekocht, morgen kopen we een 7dagen pas) naar Queens.

In Queens aangekomen en bij het verlaten van het metrostation zagen we al heel snel ons hotel waar we de komende 6 nachten verblijven. Na het inchecken zijn we neergeploft in onze hotelkamer na een reis van bijna 12 uren.

Ons vliegtuig vertrok vanuit Amsterdam (met wat vertraging) rond 12:30 uur en rond 20:30 uur USA tijd waren we in het hotel , nederlandse tijd rond half 3 dus de reistijd was precies 14 uurtjes. Poeh hee. Maar zoals jullie verder zullen lezen, de komende 20 dagen is het allemaal de moeite waard.

Vrijdag 26 augustus 2016

Heerlijk geslapen maar das ook logisch naar zo'n lange en vermoeide reis.

Na een goed ontbijt in het hotel (erg druk bij het ontbijt.) zijn we rond 9.15 uur vertrokken richting Central Park West.

Daar willen we een soort gedenkplek bezoeken die daar is gemaakt omdat tegenover die plek een gebouwencomplet The Dakota staat waar op 8 december 1980 voor de stoep John Lennon is doodgeschoten. Hij woonde toen in dat gebouwencomplex. Het officiele adres is 1 West 72nd Street. Het gebouw werd gebouwd in 1884 en was huisvesting voor de wat rijkere Amerikanen.

Volgens de metroApp was het een halfuurtje met de metro maar door mijn schuld zijn we een paar keer verkeert overgestapt en de verkeerde kant op en waren we pas na ruim anderhalf uur bij het mozaiek.

Het was wel mooi. Het is vlak bij de westelijke ingang van Central Park. Het is een groot rond mozaiek met allemaal tegeltjes en de tekst Imagine erin geschreven. Zie foto 4. Wij waren natuurlijk niet de enige. Er waren nog veel meer toeristen die fotos namen en het plekje bekeken. Velen gingen op hun knieeen voor het mozaiek en dan werd er door iemand anders een foto genomen. Dat heb ik nu weer niet gedaan. Dat vind ik persoonlijk een beetje te ver gaan. Een foto'tje van de plek is leuk maar laten we niet overdrijven. De man heeft zeer goede muziek gemaakt en wie weet horen we dat in de toekomst ook weer van hem.

De lunch hebben wij gegeten bij Time Square: McDonald. Allebei een menuutje genomen met een lekkere grote Cola erbij. (echt een grote ja!) zie foto 5.

Als je daar boven bij de McDonald zit het je een goed overzicht op Time Square. Duizenden toeristen lopen er, omringt door de megagrote schreeuwende reclameborden.

Na een korte rustbreak op ons hotelkamer zijn we rond 16:00 uur vertrokken richting het Washington Square Park. Daar staat (net als in Parijs) een Arc de Triomph en die wil ik graag bekijken (en ook fotograferen natuurlijk).

Na deze keer een goede metroreis (mede omdat Defny deze keer de gids was) hadden we het park al snel gevonden. Er was bij de fontein (die voor de Arc staat) een soort festein van honderden universtiteitkinderen. Zij sprongen, na aftellen, allemaal tegelijkertijd in de fontein. Was wel grappig om te zien.

Opeens sprak een jongen in een wit T-shirt (met het opschrift op zijn shirt: The Human App) Defny en mij aan en vertelde dat hij de Human App was en dat wij hem (net als bij een echte App op een smartphone) alles konden vragen en hij het zou doen of opzoeken. Ik ging helemaal in zijn verhaal op dat mensen tegenwoordig meer op hun mobieltje doen dan met mensen om hun heen te praten. Ik zei bijvoorbeeld dat in de metro iedereen maar met zijn beeldschermpje bezig is maar niet omzich heen kijkt. Ik ben best benieuwd wat de verhalen zijn van de mensen die naast mij in de metro zitten maar als je dat zou vragen vinden ze het vreemd. Ik zei zelfs dat wij vaak met mensen over God praten en dat ook mensen daar geen tijd meer voor hebben maar voor hun mobieltje wel. Ook vroeg ik hem of hij dit op eigen iniatief deed en hij zei ja. Ik zei dat ik het echt een heel leuk idee vond en dat ik het in Nederland misschien ook eens zou proberen. Daarna vroeg hij welke Apps ik ook mijn telefoon had en liet in onder andere de JWlibaryApp zien en liet zien dat je er de bijbel mee kon lezen en andere publicaties (intussen had ik al verteld dat ik JW was). Ook liet ik de Pathe app zien en vroeg hem waar en hoe laat en waar de film Ben Hur zou draaien. Dat wist hij niet uit zijn hoofd en ging hij dat aan 2 andere parkbezoekers vragen. Vlak voordat hij wegliep naar die 2 andere personen zag ik ineens dat er een man, gehurkt, met een grote proffesionele camera, ons aan het filmen was. Ik vroeg de Human App of hij ons aan het filmen was. Hij zei ja. Ik zei ik had je zojuist gevraagd of je het alleen deed en je zei ja en nu blijkt het gefilmd te worden, dus doe je het niet alleen en heb je dus eigenlijk tegen mij gelogen. Toen wist hij niet goed wat hij moest zeggen en dus ging hij maar snel aan die andere personen vragen wanneer de film draaide.

Wij zagen ineens meerdere cameramensen en ook een regisseur en een vrouw kwam naar ons toe en vertelde dat het opnamen waren die (misschien) gebruikt gaan worden op YouTube in November van dit jaar. We hebben een formulier ondertekend dat we toestemming geven dat het wordt gebruikt op YouTube en hebben ook ons emailadres achtergelaten. Geinig want vorig jaar zijn we ook gefilmd in New York (door nederlanders) en dat is gelijk uitgezonden (zonder onze toestemming te vragen overigens) en nu komen we (misschien) weer op de YouTube tv.

Na dit avontuur hebben we een donut gegeten bij Dunken Donnut en we hebben de avond afgesloten op Time Squar bij 5guys. Die maken de lekkerste hamburgers van de wereld en de patat is ook MEGAlekker.

Vandaag was een leuke dag. Ons lichaam moet nog een beetje omschakelen van Nederlandse tijd naar Amerikaanse tijd dus toen we savonds in onze hotelkamer waren ben ik gelijk in slaap gevallen.

Morgen weer een nieuwe dag.